THETH
Tym razem zabieramy Cię w Góry Przeklęte
Czy rzeczywiście są przeklęte, trudno nam to jednoznacznie stwierdzić, choć w kość nam dały. Ale z całą pewnością są piękne!
Jeszcze nie tak dawno temu, dojazd do Theth, skąd wiedzie wiele szlaków był mocno utrudniony i na wszystkich blogach rządził jeden przekaz – musisz mieć auto 4×4.
Dlaczego? Otóż dojazd drogą był niestabilny, gdyż trzeba było wybrać, w którą dziurę należy wjechać, a którą ominąć. W każdym razie przekonani, że tak jest nadal ruszyliśmy skoro świt, by skoro zmierzch wrócić na camping.
Niepotrzebnie…
Zapraszamy do galerii.
Mocno górzystej galerii 🙂
To, że droga jest wyremontowana, wcale nie oznacza szybszej jazdy
Otóż zakręt goni zakręt i po prostu nie da się szybko jechać, do tego dochodzą wspaniałe widoki dla których wręcz trzeba co jakiś czas się zatrzymać by napaść oczy 🙂
Duga sprawa to taka, iż nigdzie przed wyjazdem nie znaleźliśmy informacji o tym, by do dojechaniu do Theth można było znaleźć nocleg, dlatego też przyjęliśmy formę powrotu na camping, co z kolei oznaczało drogę powrotną przez kupę zakrętów.
To duży błąd, gdyż strata czas na pokonanie tej krętej drogi zajmuje sporo czasu, a Theth stoi coraz to bardziej otworem dla turystów, więc z całą pewnością nie ma problemu, by znaleźć nocleg na miejscu. To na szczęście jest do odrobienia, gdyż nie dotarliśmy do Blue Eye, więc w niedalekiej przyszłości powrót w te strony raczej jest murowany.
W każdym razie zachwyceni widokami, oraz wspaniałą nowiutką i równiutką droga docieramy do Theth.
W wiosce robimy niespieszny rekonesans
Na spokojnie ogarnęliśmy pierwsze zachwycające widoki, usiedliśmy przy piwku, skąd w spokoju mogliśmy przyjrzeć się toczącemu się życiu…
W planach na ten dzień mieliśmy sporo do zrobienia
Mieliśmy przede wszystkim dojść do wodospadu, a następnie udać się szlakiem do Błękitnego Oka. Jest to możliwe do ogarnięcia w jeden dzień, ale nas powstrzymała pogoda, a dokładnie burza z potężną ulewą.
Zanim jednak ta ulewa przyjdzie, o której jeszcze nie wiemy że nadejdzie, to udajemy się nad rzekę przepływającą przez wioskę, by zmoczyć nieco stopy przed czekającą nas wędrówką. Gdyby ktoś pytał, to woda jest wyjątkowo zimna 🙂
W tak zwanym międzyczasie słów kilka o Theth
Ta urokliwa wioska położoną w sercu Gór Przeklętych (Alp Albańskich), znana jest głównie z historycznego kościółka z 1892 roku, oraz wieży odosobnienia – tradycyjnej twierdzy, w której schronienie znajdowali skazańcy.
Sama dolina, na wysokości około 700 m n.p.m., rozciąga się na około 8 km długości i otoczona jest skalistymi szczytami gór, tworząc spektakularną scenerię. Theth było od dawna miejscem zachowania tradycji chrześcijańskich w regionie, a od 2011 roku jest częścią popularnego szlaku turystycznego „Peaks of the Balkans” łączącego Albanię, Kosowo i Czarnogórę.
Ruszamy na szlak
To może teraz kilka słów o Górach Przeklętych powiedzmy…
Nazwa „Góry Przeklęte” odnosi się do surowości terenu: strome, skaliste, trudne do zdobycia szczyty, często zmienna pogoda, brak dogodnej wody, co przez wieki czyniło ten region miejscem nieprzyjaznym dla ludzi i zwierząt.
Ludowe podania mówią też o klątwach rzucanych przez bogów na ten teren z powodu ludzkiej pychy i braku szacunku do natury.
Nazwę w języku albańskim „Bjeshkët e Nemuna” można też tłumaczyć jako „niezamieszkane” lub „dzikie góry”, co podkreśla dzikość i izolację tego miejsca.
Wieża odosobnienia (albańskie Kulla e Ngujimit)
Pełniła ona bardzo specyficzną funkcję. Była miejscem schronienia i ochrony dla osób, które były zagrożone tzw. gjakmarrją, czyli krwawą zemstą rodową, będącą częścią tradycyjnego prawa albańskiego zwanego kanunem.
W wieży przebywał sprawca przestępstwa (najczęściej zabójstwa lub okaleczenia) przez okres około 15 dni, które były czasem przeznaczonym na mediacje i próbę pojednania między zwaśnionymi rodami. Dzięki temu osoba ta miała immunitet i mogła uniknąć bezpośredniego odwetu, dopóki nie doszło do porozumienia lub ustalenia warunków np. rekompensaty.
Wieża jest ważnym świadectwem lokalnej tradycji i historii, a dziś często pełni funkcję małego muzeum pokazującego dawny sposób życia i obyczaje mieszkańców Theth.
Kościół
Został zbudowany w 1892 roku i jest jednym z najważniejszych budynków w dolinie. To prosty, kamienny kościół katolicki, który pełnił nie tylko funkcję miejsca modlitwy, ale również schronienia dla mieszkańców w trudnych czasach. Mimo swojej niewielkiej skali, kościół stanowił centrum życia religijnego i społecznego wioski, będąc miejscem spotkań oraz uroczystości.
W czasie rządów komunistycznych w Albanii kościół był częściowo uszkodzony (m.in. amputowano dzwonnicę), jednak w latach 90. XX wieku dzięki wsparciu albańskiej diaspory w USA został odremontowany i przywrócony do pierwotnego wyglądu. Dziś jest jednym z najbardziej charakterystycznych symboli Theth, często uwiecznianym na zdjęciach i przewodnikach ze względu na malownicze położenie wśród gór Alp Albańskich.
Także ten tego… i my go uwieczniliśmy na kilku fotografiach 🙂
Można by rzec, że wszystkie atrakcje Theth zobaczone
Zatem obieramy już azymut wodospad i dzielnie maszerujemy przed siebie. Wiszące w zasadzie od początku dnia chmury nie wróżyły wcale niczego dobrego i nawet dwukrotne grzmoty nie zniechęciły nas przed dalszą wędrówką.
Przecież to Albania… wakcje… upał jakich mało… że deszcz? Tutaj? Teraz? Niemożliwe….
Po tak pozytywnym nastawieniu, nawet chmury lekko się rozproszyły 🙂
Szlak do wodospadu Grunas to jedna z atrakcji turystycznych umożliwiająca kontakt z dziką przyrodą Gór Przeklętych
Wodospad położony jest na wysokości około 850 m n.p.m. a sam szlak ma długość około 7,5 km i zajmuje około godziny marszu w jedną stronę. Zatem wodospad ten jest doskonałym celem jednodniowej wędrówki dla turystów o różnym stopniu zaawansowania górskiego.
Trasa prowadzi początkowo spokojnym, raczej płaskim terenem przez polanki oraz wzdłuż rzeki Thethit, mijając przy okazji charakterystyczny czerwony mostek.
Po drodze podziwiamy malownicze krajobrazy górskie
Krajobrazy jak obrazy 😉 Od zielonych łąk i niewielkich gospodarstw, przez lasy, aż po skaliste zbocza Gór Przeklętych. Wokół rozciągają się imponujące widoki na wapienne szczyty, a sama trasa wiedzie często wzdłuż potoku, co dodaje tylko, albo aż, uroku i świeżości. Na trasie mijamy również lokalne bary i kawiarnie, gdzie można złapać oddech przed dalszą wędrówką.
Droga powrotna często odbywa się tą samą trasą, choć istnieje możliwość zejścia przez kanion Grunas i drewniany mostek, skąd rozciągają się zapewne dodatkowe widoki.
Pozwalając sobie za wczasu na małe podsumowanie; trasa do wodospadu Grunas to łatwa do umiarkowanej, malownicza jednodniowa wycieczka przez górskie krajobrazy łącząca naturalne piękno z tradycyjną, górską wsią Theth.
Nabraliśmy już pewnej wysokości i…
I zaczęło padać…
Nie strasz, nie strasz, bo…
Tak by można pokrótce streścić deszcz, który popadał może z 10 minut. Co niektórzy byli nawet bardzo zadowoleni z lecących jak by nie było przyjemnych, ciepłych kropli w albańskim upale.
Ruszyliśmy dalej, bo z tego miejsca do wodospadu jest może maksymalnie pół godziny drogi.
A ostatnie naprawdę około 20 minut to bardziej strome podejście po głazach, które wymaga większego wysiłku, ale prowadzi do pięknego, niemal 30-metrowego wodospadu z naturalnym basenem u jego podnóża, co oznacza, że cel jest w zasięgu 🙂
Sporo się dzieje na ostatnim odcinku
To, że głazy, to normalne w górach, ale atrakcyjności pomiędzy głazami uatrakcyjniały co rusz wyłaniające się wodne kaskady, które tylko dodawały smaczku do całej wędrówki 🙂
Wodospad Grunas
Ma około 25-30 metrów wysokości i spada kaskadami po wapiennych skałach, tworząc efektowny i smukły strumień wody. Znajduje się na wysokości około 850 m n.p.m. na terenie Parku Narodowego Theth i w Górach Przeklętych. To jeden z bardziej popularnych celów wycieczek z Theth, stanowiący miejsce zapewniające orzeźwienie w upalne dni, a odważni turyści mogą nawet kąpać się w lodowatym basenie u podnóża wodospadu.
W 2002 roku wodospad wraz z kanionem poniżej został uznany za pomnik przyrody, co podkreśla jego ochronę i unikalność na tym obszarze.
Wodospad jest otoczony dziką, górską przyrodą i stanowi doskonały punkt kontaktu z naturalnym pięknem Alp Albańskich.
I to są ostatnie zdjęcia…
Będąc pod wodospadem, zastanawialiśmy się, czy to wciąż krople z niego, czy już coś innego… Długo nie trzeba było się zastanawiać, gdyż lunęło dosłownie jak z cebra. Rozpętała się do tego burza, a my jak nowicjusze, żadnych ubrań przeciwdeszczowych. No, może oprócz Rozmusiaka, który siebie nie osłonił, tylko aparat. Butów do wody nawet nie przebieraliśmy, tylko czym prędzej wśród tych cholernych grzmotów i lejącej się dosłownie wody z nieba, pędziliśmy na dół…
Zrobienie jakiegokolwiek zdjęcia z tej naszej górskiej ucieczki było niewykonalne. I tylko chciałoby się rzec;
GÓRY PRZEKLĘTE…
Przeżyliśmy na szczęście, więc już teraz zapraszamy do kolejnej albańskiej odsłony 🙂
Jeśli masz ochotę na wirtualną małą czarną, to zamawiając ją będzie nam niezmiernie miło, a Ty docenisz nasz trud włożony w prowadzenie bloga.
A jeśli podobał Ci się ten wpis i uważasz, że wniósł realną wartość do odwiedzin tego miejsca, to zapraszamy do wsparcia naszego bloga i polubienia naszego facebooka. Będzie to dla nas sygnał, iż wykonujemy dobrą i wartościową pracę 🙂
A.D.2022