SOPOT
Nadmorski kurort
Chyba każdy o Sopocie słyszał… od dawna przyciąga jak magnes odwiedzających głownie za sprawą magicznej atmosfery panującej w mieście.
Dla jednych plaża, dla drugich spacer po molo, dla innych festiwal, a dla jeszcze innych deptaki czy sopockie uliczki… każdy coś tu dla siebie odkrywa i każdy wraca z nadmorskimi sopockimi wspomnieniami 🙂
Mieliśmy przyjemność bywania tu latem, ale to było bardzo bardzo dawno temu, ale też mieliśmy okazję zakosztować zimowej aury kilka lat temu i ten zimowy spacerek chcemy Ci zaprezentować. Latem oczywiście można zobaczyć więcej, więc zachęcamy do odwiedzin Sopotu.
Tymczasem sopockie morsy 🙂
Zapraszamy do galerii.
Park Północny
To jedna z tych atrakcji, której najzwyczajniej w świecie pominąć się nie da. Park powstał w I poł. XIX wieku, przytulając się do plaży z widokiem na morze.
Jego dwudziestopięciohektarowy obszar obejmuje tereny od Grand Hotelu aż po granicę z Gdynią przez potok Swelina. Znajduje się w nim pomnik zasłużonego dla Gdańska i Sopotu lekarza i twórcy sopockiego uzdrowiska Jerzego Haffnera i ciągnie się uroczymi klonowymi alejkami, ponad sześćdziesięcioma różnymi gatunkami drzew i roślin, a także rozbudowaną ścieżką edukacyjną dla dzieci, spacerową oraz ścieżkami rowerowymi i dla rolkarzy.
Dla każdego coś miłego.
Tymczasem Grand hotel w swej zimowej okazałości. Tam gdzie latem jest fontanna, zimą jest lodowisko 😉
Molo
Pierwszy drewniany pomost w uzdrowisku doktora Jeana Georga o długości 31,5 m, został wybudowany w 1827 r. Ideą było dostarczenie wody morskiej z morza do Zakładu Kąpielowego.
Sopockie molo to jeden z najbardziej rozpoznawalnych symboli miasta. Jego historia zaczyna się tak, jak historia pomysłu utworzenia kurortu w małej, rybackiej wsi nad Zatoką Gdańską. Zrodził się on w głowie francuskiego lekarza, który osiedlił się w Sopocie, Jerzego Haffnera. To właśnie on zainicjował w Sopocie stworzenie systemu kąpielowych i turystycznych atrakcji, do którego należał również pomost wychodzący w morze.
Pierwsze haffnerowskie molo miało zaledwie 31,5 m długości i było demontowane na zimę w celu uchronienia konstrukcji przed corocznymi sztormami. W XIX w. wydłużono je do 150 m, a w 1910 r. już 315 m. Początkowo obiekt pełnił funkcję lokalnej przystani, a w miarę rozwoju uzdrowiska przekształcony został w obiekt rekreacyjny.
Obecny kształt mola został nadany w 1928 r. po największej w historii pomostu przebudowie, zainicjowanej rok wcześniej z okazji 25-lecia miasta i 100-lecia mola (m.in. znacznie wydłużono pomost spacerowy i zagospodarowano skwer Kuracyjny). W późniejszych latach również prowadzone były prace modernizacyjne polecające na budowie żelbetowej głowicy ochraniającej pomost główny przed kaprysami morza oraz dobudowaniu od strony południowej portu jachtowego.
Najdłuższe drewniane molo spacerowe w Europie
Składa się z dwóch części: lądowej i drewnianej. Elementy lądowe to przede wszystkim Skwer Kuracyjny, z zabytkową latarnią morską, arkadami i muszlą koncertową. Część drewniana obejmuje, oprócz głównego pomostu o długości 515 m, także pokłady dolne oraz boczne, które umożliwiają przybijanie statków pasażerskich.
Od blisko 200 lat spacer po molo jest obowiązkowym punktem wizyty w Sopocie, niezależnie od tego czy przyjechało się z daleka, czy wybrało się na rodzinny, weekendowy spacer. Półkilometrowy dystans, jaki dzieli spacerowicza, który dotarł do końca mola od brzegu, pozwala na oglądanie panoramy Sopotu, a jednocześnie na znalezienie się na tyle daleko w morzu by poczuć jego groźne piękno.
Monciak
”Na długo zanim ktokolwiek pomyślał o Sopocie jako mieście, by dostać się z rolniczego, Górnego Sopotu do morza i położonej tuż obok plaży osady rybackiej w Dolnym Sopocie należało przejść bezimienną drogą, stromo opadającą ku morskiemu brzegowi. Kiedy na początku XIX wieku powstały pierwsze urządzenia kąpielowe, zlokalizowano je blisko morza, w okolicy dzisiejszego Skweru Kuracyjnego.
Jako kwatery dla gości kąpieliska służyły domy miejscowej ludności w obu Sopotach i w najbliższych wsiach. Droga prowadząca do morza stała się więc trasą przemarszów coraz liczniejszych letników. Tak zaczęła się kariera późniejszej ulicy Morskiej, jako miejsca spacerów i spotkań gości sopockiego uzdrowiska. Niewiele w tej kwestii zmienił wiek XX. Od jego początku, już jako ulica miejskiego Sopotu, Seestrasse była kuracyjnym bulwarem i główną osią komunikacyjną, tym bardziej, że łączyła teraz także stację kolejową z kąpieliskiem.
Kiedy po 1945 r. dawną Morską przemianowano na Bohaterów Monte Cassino, nazwa ta, jako zbyt długa skrócona została szybko do „Monte Cassino”, a zaraz potem uproszczona do „Monciaka”.”
Przez cały okres powojenny Monciak był reprezentacyjną ulicą Sopotu
”Tam właśnie spotkać można było najwymyślniejsze marki samochodów, które sprowadzone przez zamożniejszych obywateli, pokazywane były z dumą publiczności w trakcie przejazdów z prędkością 10 km/h. Tam, w licznych kawiarniach i knajpkach, ze słynnym SPATIF-em na czele, toczyło się letnie życie polskich artystów. Organizowany w Sopocie corocznie od 1964 roku festiwal piosenki zapewniał odpowiednio bogatą obecność gwiazd, które spotkać można było właśnie na Monciaku.
Dziś główny deptak miasta, wzdłuż którego ulokowane są liczne kawiarenki, sklepy, galerie, teatr jest jednym z gwarniejszych miejsc ponad 200 – letniego kurortu”.
Plaża
Kończąc nasz krótki wypad, a co za tym idzie wpis o Sopocie, trzeba wspomnieć o plaży, która to ciągnie się przez 4 kilometry wzdłuż południowych granic Zatoki Gdańskiej i należy do jednych z najbardziej urokliwych w Polsce. Wyjątkowości dodaje jej jasny, lekki i drobny piasek, który gwarantuje przyjemny wypoczynek, czy dobrą zabawę dla najmłodszych.
Jeśli masz ochotę na wirtualną małą czarną, to zamawiając ją będzie nam niezmiernie miło, a Ty docenisz nasz trud włożony w prowadzenie bloga.
A jeśli podobał Ci się ten wpis, to zapraszamy do wsparcia naszego bloga poprzez polubienie naszego facebooka. Będzie to dla nas sygnał, iż wykonujemy dobrą i wartościową pracę🙂
A.D.2019