Galiny
Pałac został wybudowany dla barona Botho zu Eulenburga w 1589 roku. Usytuowany na wzniesieniu, miał początkowo charakter obronny. Jest jednym z nielicznych przykładów architektury renesansowej, zachowanych na terenach dawnych Prus Książęcych. Pierwotnie pałac z budynkiem głównym i skrzydłami miał założenie w kształcie litery U, układ ten został jednak zachwiany, gdy wschodnia strona pałacu uległa zniszczeniu.
Cały kompleks otaczała fosa, do której wodę dostarczano ze spiętrzonej w tym celu rzeki. Jedynym dojściem do pałacu był zwodzony most. Główny budynek, zbudowany na planie prostokąta, składa się z dwóch kondygnacji z poddaszem. Jest to najstarsza część pałacu. W przeszłości z budynku, pod korytem rzeki, prowadził do pobliskiego kościoła podziemny korytarz ewakuacyjny, którego wyjście, jak ustalono, znajdowało się pod ołtarzem. Dzisiaj niestety nie ma już po nim śladu.
Na przełomie wieku XIX i XX majorat w Galinach należał do grupy największych posiadłości na tym terenie i obejmował obszar 1260 ha. W roku 1921, neogotyckie zdobienia bramy, wozowni, stajni i wież zostały zlikwidowane przez Botho-Wend zu Eulenburga, a pałac uzyskał dzisiejszy wygląd. Pracami kierował śląski architekt, hrabia Hochberg.
W roku 1745 tuż przed bramą wjazdową do pałacu stanął spichlerz. Wzniesiono go w konstrukcji tzw. muru pruskiego na planie prostokąta. Ma czterospadowy dach i dwie kondygnacje. Jest to jedna z niewielu budowli tego typu zachowanych na terenie Warmii i Mazur. W połowie XVIII wieku do pałacu zostały dobudowane stajnia, wozownia oraz brama wjazdowa. Sto lat później przebudowano je wraz z dwiema wieżami po północnej stronie pałacu w duchu neogotyckim. Poziom rzeki został obniżony, a fosę zlikwidowano. Układ koryta rzeki był wówczas bardzo zbliżony do stanu dzisiejszego.
Wraz z nadejściem roku 1945 nastały mroczne czasy dla pałacu, który został splądrowany, a jego ostatni właściciel, hrabia Botho Wendt zu Eulenburg, zmarł podczas wywózki na Sybir. Pałac cudem ocalał, ale wnętrza zostały zniszczone. Tuż po wojnie zaczęto organizować w nim kolonie dla dzieci. Obiekt przejął skarb państwa. Od tego momentu pałac i park niszczały.
Opuszczony przez lata pałac w 1996r został kupiony wraz z przyległym folwarkiem przez obecnych właścicieli. Był wówczas ruiną otoczoną bujną, bez planu wdzierającą się wszędzie roślinnością. Niepokojąco przewieszony dach, który nie mógł już w stanie dźwigać własnego ciężaru, nie przetrwałby najpewniej najbliższej zimy. Zaniedbany, zarośnięty chaszczami park z licznie powalonymi i próchniejącymi drzewami, dawał schronienie dzikim wysypiskom śmieci.
Przez wiele lat trwał generalny remont i przebudowa budynków oraz ich wyposażanie, zgodnie z nadanymi im nowymi funkcjami. Ujawniło się wiele poważnych problemów konstrukcyjnych, które wymagały opracowania odpowiednich rozwiązań. Jednocześnie toczyły się prace związane z ukształtowaniem na nowo zdewastowanego parku, odkopaniem stawów odnalezionych po starych śladach, odbudową jazów i spiętrzeń rzeki. Uporządkowane części parku dawały miejsce nowym nasadzeniom.
Obecnie w majątku funkcjonują: obiekt hotelarski z restauracją, stadnina koni, klub jeździecki i szkoła jazdy konnej, a na polach prowadzona jest działalność rolnicza. Po uprzednim, trwającym wiele lat, okresie złego gospodarowania, zaniedbania, a później opuszczenia, do majątku ponownie wkroczyło życie.
Natomiast geneza parku, otaczającego z trzech stron pałac, sięga XIX wieku. Właścicielami obiektu byli wówczas Botho Ernst zu Eulenburg i jego żona Malwina Hermina Ewelina Fryderyka zu Dohna z Gładysz. Najprawdopodobniej to właśnie ona była inicjatorką prac związanych z powstaniem założenia parkowego. Za tą hipotezą przemawiają grafiki pochodzące z XIX wieku, na których wyraźnie zarysowują się elementy parku w stylu angielskim. Park ukształtowany został z wyjątkową dbałością o krajobrazowy charakter kompozycyjny. W owym czasie była to dominująca tendencja projektowa. Ze względu na małe możliwości rozbudowy, park uzyskał powierzchnię około 4 ha. Dzięki znakomitemu wykorzystaniu walorów rzeźby terenu wraz z przepływającą przezeń rzeką, teren ten uzyskał wyjątkowy dla tego rodzaju założeń urok.
Jeśli podobał Ci się ten wpis, to zapraszamy do wsparcia naszego bloga poprzez polubienie naszego facebooka. Będzie to dla nas sygnał, iż wykonujemy dobrą i przydatną pracę 🙂
A.D.2014
Opis pałacu został zapożyczony ze strony pałacu w Galinach https://www.palac-galiny.pl/poznaj-obiekt/historia-parku/