ŁUBOWICE
&
JOSEPH von EICHENDORFF
Pałac w którym 10.03.1788 r. urodził się poeta Joseph von Eichendorff stał na wysokim brzegu Odry.
Wybudowany został w 1780 roku przez dziadka poety – Karla Wenzla von Kloch. Pałac przebudował Adolf Theodor von Eichendorff – ojciec poety, w wyniku czego budowla zyskała mansardowy dach i frontowy ryzalit. Po śmierci rodziców poety w 1818 i 1822 roku, pałac został zlicytowany. Kolejny właściciel Łubowic – książę raciborski Wiktor I von Hohenlohe – Waldenburg – Schillingfurst dokonał w 1858 roku kolejnej przebudowy pałacu, tym razem w stylu angielskiego neogotyku. W czasie działań wojennych II wojny światowej pałac został poważnie uszkodzony a następnie systematycznie był dewastowany. Pozostałe do dzisiaj ruiny stanowiły boczną część pałacu.
Staraniem powstałego w 1989 r. Łubowickiego Towarzystwa Miłośników Józefa von Eichendorffa teren wokół pałacu został gruntownie uporządkowany i udostępniony turystom.
Zapraszamy na ruiny.
Joseph von Eichendorff
Był niemieckim poetą epoki romantyzmu. W jego twórczości znajdują się opowiadania, sztuki teatralne, wiersze i eseje. Przed II wojną światową w dużej sali pałacu była izba pamięci poświęcona poecie. Do ruin pałacu przylega park uwieczniony w utworach poety. Do dzisiaj istnieje ścieżka „zajęcza”, która z czasem stała się piękną alejką.
A teraz odrobina twórczości…
O pałacu nie zachowało się niestety zbyt wiele informacji.
Na wytworne wnętrza szlacheckiej siedziby, w czasie kiedy należała do rodziny von Eichendorff, składały się: pokój stołowy z parkietem, na którym wyłożono herb tegoż rodu (gałąź dębu z czterema żołędziami), sala balowa, zwana bawialną i salon muzyczny. Na południe od pałacu znajdował się ogród w stylu angielskim.
Pałac, pierwotnie klasycystyczny, w 1858 roku przebudowany został w modnym wówczas stylu angielskiego neogotyku, z dobudowaniem oficyny.
Nie był już wówczas własnością Eichendorffów – zubożali hrabiowie zmuszeni byli sprzedać posiadłość księciu von Ratibor z pobliskich Rud.
Kres dla pałacu przyszedł wraz z końcem drugiej wojny światowej.
W rodzinnej wsi poety doszło wówczas do ciężkich walk, w których pałac został spalony. Wypalone ruiny pałacu po wojnie posłużyły okolicznej ludności za źródło materiałów budowlanych. Ocalały jedynie fragment ścian frontowych, wraz z przylegającym zabytkowym parkiem przypałacowym, oraz z zachowaną grabową aleją.
Obecnie pałac jest oczyszczony z gruzów i zabezpieczony jako trwała ruina, a piękny park zachęca do spacerów.
Kościół p.w. Narodzenia NMP
Został zbudowany w stylu neogotyckim w latach 1906 – 1907. Wnętrze zdobią dwa późnobarokowe obrazy z XVIII wieku (jeszcze ze starego drewnianego kościoła). Jeden obraz przedstawia Chrystusa w Ogrójcu, drugi św. Józefa z Dzieciątkiem. Kościół zbudowano w odległości ok. 150 m od poprzedniego, drewnianego kościoła z 1679roku, który został rozebrany.
Będąc w Łubowicach warto zajrzeć na znajdujący się ok. 200 metrów od ruin pałacu nieczynny cmentarz.
Na cmentarzu odnaleźć można grób zmarłych rodziców poety. Ale nie tylko. Nekropolia jest ciekawa sama w sobie, więc jeśli to Twój klimat, to pomimo, że niewielkich rozmiarów jest cmentarz. to można tu spędzić całkiem sporo czasu.
Dodatkowo w starej szkole powstała izba pamięci pod patronatem lokalnej mniejszości niemieckiej poświęcona poecie Eichendorffowi. Izba skupia wszelkie pamiątki dotyczące jego osoby, m.in. dokumenty rodzinne, listy, wizerunki poety czy różnojęzyczne wydania jego dzieł.
Jeśli masz ochotę na wirtualną małą czarną, to zamawiając ją będzie nam niezmiernie miło, a Ty docenisz nasz trud włożony w prowadzenie bloga.
A jeśli podobał Ci się ten wpis, to zapraszamy do wsparcia naszego bloga poprzez polubienie naszego facebooka. Będzie to dla nas sygnał, iż wykonujemy dobrą i wartościową pracę🙂
A.D.2021