PN MAVROVO
Park Narodowy zajmuje powierzchnię ponad 73 000 hektarów i jest największym parkiem narodowym Macedonii.
Został utworzony 18 kwietnia 1949 roku „ze względu na wybitne piękno przyrody, wartość historyczną i naukową lasów i terenów leśnych wokół pola Mavrovo”. Część lasu w pobliżu wsi Žužnje została wpisana na listę światowego dziedzictwa kulturowego przez Macedonię w 2019 roku jako rozszerzenie istniejącego wpisu na listę starożytnych i pierwotnych lasów bukowych Karpat i innych regionów Europy.
Mavrovo obejmuje góry, w tym najwyższy szczyt w Macedonii, doliny, jeziora, rzeki, lasy i pola. Krajobraz parku obejmuje także dziesiątki wiosek.
Zapraszamy do galerii.
Kiedy przychodził kataklizm, ludzie zwykle chronili się w świątyniach – szukając duchowego lub realnego wsparcia w obliczu zagrożenia.
A co jeśli sam kościół staje się ofiarą katastrofy? Czy jest to w stanie podkopać wiarę w opatrzność, a może jedynie ją umocnić? Pomijając kwestie teologiczne – zatopione obiekty sakralne są widomym znakiem działalności człowieka lub niszczących sił przyrody. Bez wątpienia są także niezwykle poruszającym elementem krajobrazu.
I z taką świątynią kojarzy się właśnie większości Mavrovo. Trochę to dziwne, bo obszar parku jest na tyle okazały, że oprócz podtopionego kościoła można tu fantastycznie spędzić czas robiąc wiele ciekawych rzeczy. W każdym razie i my chcieliśmy zobaczyć na własne oczy to słynne miejsce na mapie Macedonii, więc z tym zamiarem się wybraliśmy do Mavrova. Co zobaczyliśmy, to i Wy za moment zobaczycie, ale najpierw zajrzyjmy do nowej cerkwi św. Nicholasa, która stanęła na naszej drodze. Bardzo ładna świątynia a i widok z tego miejsca bardzo sympatyczny.
Tak się przyjęło, że kościół zatopiony w wodzie jest jedną z większych atrakcji Mavrova i już.
To też znak zastrzeżony jeziora Mavrovo. Kościół pod wezwaniem św. Mikołaja wybudowany był w 1850 roku. Przez ponad 100 lat był w stanie nienaruszonym, dopóki w 1953 roku nie podjęto decyzji o stworzeniu tu sztucznego jeziora. Jednak od jakiegoś czasu każdego lata z powodu suszy kościół stopniowo wyłania się na powierzchnię i stoi nawet obok jeziora.
Zatem ruszamy w cudownych okolicznościach przyrody do (nie) zatopionej świątyni.
Jezioro Mavrovo
Skoro jezioro tak pięknie wygląda, to wypada chociaż jedno czy dwa zdania o nim napisać.
Jest to jedno z trzech największych sztucznych jezior w Macedonii. Powstało na rzece Mavrovskiej w Mavrovskiej kotlinie w 1957 roku. Wysokość zapory wynosi 61,9m. W czasie, gdy poziom wody jest najwyższy to szerokość jeziora wynosi 1,46 km, a najgłębszy punkt liczy sobie 51m. Jezioro wykorzystywane jest do produkcji energii elektrycznej, a następnie do turystyki i rekreacji oraz połowu ryb. Wioski wokół jeziora to Mavrovi Anovi, Mavrovo, Nikiforowo i Leunovo. Dookoła jeziora prowadzi stosunkowo dobra asfaltowa droga. Wiele osób ze stolicy posiada swoje domki działkowe i zjeżdżają się tu w weekendy.
Zalany kościół św. Mikołaja.
Wróćmy jeszcze na moment do naszego słynnego kościoła, bo oto do niego dotarliśmy.
Miejscowa ludność twierdzi, że święty Mikołaj i moc Boża nie pozwalają, aby całkowicie zniknął w głębinach jeziora Mavrovo. Zjawisko jego ciągłego wynurzania się z wód tłumaczą jako niemożność zakrycia i zapomnienia świętego miejsca. Został zbudowany w 1850 roku przez mieszkańców Mawrowa, którzy wykonali go z drobno obrobionych kamieni. Na jej ścianach freski wykonał nieznany malarz fresków, które to poświęcono w roku 1853. Jednak tworząc sztuczne jezioro i tamę zdecydowano o jego zatopieniu. W jego miejsce zaledwie kilka metrów od niego rozpoczęto budowę nowego kościoła klasztornego pod wezwaniem tego samego świętego. Ale tam już byliśmy.
Skoro kościoły mamy ogarnięte, to może warto wiedzieć, jeśli się zapuścisz w te rejony, że;
Galicznik to jedna z najpiękniejszych wiosek w Macedonii. Położona jest na górze Bistra, 1400 m. n.p.m. Galicznik powstał przez napływ pasterzy wraz ze swoimi owcami w okresie letnim na wypasanie. W przeszłości Galicznik był dużą wioską. Jego mieszkańcy zajmowali się owcami. Na zimę zaś wyjeżdżali nad Morze Egejskie.
Wielu mieszkańców posiadało domy i sklepy w Salonikach. Każde lato spędzali w wiosce Galicznik wypasając swoje owce. Mieszkańcy wioski oprócz owiec byli bardzo dobrymi fachowcami. Wielu mężczyzn wyjeżdżało do pracy za granicę: Belgrad, Budapeszt, Ameryka. Wspomniani mężczyźni posiadali duże doświadczenie w budowaniu kamiennych domów i tym się zajmowali.
W wiosce Galicznik było 800 domów zamieszkałych przez 4000 osób. W II połowie XX w. po prywatyzacji farm ludzie zaczęli masowo migrować.
Kiedyś każda rodzina posiadała owce. Dziś liczba owiec jest mała i zarazem ilość produkowanego sera białego i żółtego jest znikoma, a szkoda, ponieważ Galicznik posiada idealne warunki do wypasania zwierząt. Można spotkać tam dziko rosnące oregano i tymianek o niepowtarzalnym zapachu i smaku. Starzy mieszkańcy wspominają z nostalgią dawne czasy, duże stada owiec i dzikich koni. Dziś można spotkać niewielkie stada dzikich koni.
Galiczki ser żółty był tak dobry, że znalazł się w menu na pokładzie słynnego Titanica. Ciekawy smak sera białego i żółtego wynika z tego, że owce żywiły się oregano i tymiankiem. Oprócz pożywienia ważna jest produkcja serów i ich leżakowanie. Dziś produkcja jest mała, brakuje także następców, którzy poznają tajne sekrety procesu produkcji. Co ciekawe mieszkańcy nie sprzedają ziemi osobom niemającym pochodzenia galiczkiego. Dziś we wiosce jest wiele odnowionych domów przez mieszkańców. Domki utrzymane są w starym, tradycyjnym stylu. Wraz z topniejącym śniegiem wioska napełnia się ludźmi, którzy to zjeżdżają się na całe lato.
Góra Korab
W Parku Narodowym Mavrovo znajduje się najwyższy szczyt Macedonii i Albanii, Góra Korab. Osiągając wysokość 2764 m, jest czwartą co do wysokości górą na Bałkanach i 18 najważniejszym szczytem w Europie. Jest przedstawiony w godle państwowym Macedonii Północnej. Położony jest w północno-zachodniej części parku. Wędrówkę można rozpocząć na komisariacie Straży Granicznej Trasa a długość wędrówki sprawia, że jest ona dość wymagająca. Prawdopodobnie napotkasz stada owiec, co oczywiście oznacza, że spotkasz także psy, więc bądź ostrożny.
W parku narodowym znajduje się także wiele innych szlaków turystycznych, które można znaleźć na jego stronie internetowej, a także w centrach informacyjnych na terenie całego parku.
Skarby przyrody w Parku Narodowym Mavrovo kryją się niemal na każdym kroku.
W Mavrowie znajduje się 30 jaskiń, w tym jaskinia Sharkova dupka niedaleko Rostushe odkryta trzydzieści lat temu przez miejscową ludność, która początkowo bała się do niej wejść. Pierwszym, który odważył się wejść, był mieszkający w pobliżu jaskini mężczyzna o imieniu Sarko. I tak jaskinia została nazwana jego imieniem. Metalowymi schodami zejdziesz 20 metrów pod ziemię.
W Mavrovo znajduje się także polodowcowe jezioro Lokuv, a malowniczy kanion rzeki Radiki nadaje parkowi szczególnego piękna. Liczne wąwozy, strome zbocza, skały o różnych kształtach i wodospady tylko zachęcają by w tym regionie pozostać na dłużej.
.
.
.
.
.
Jak sami widzicie, do Mavrova warto się wybrać.
I my mamy w planach raz jeszcze zawitać w te okolice, by na kilka trekkingów się wybrać, bo góry i okolice są po prostu przeurocze.
Tym samym w tym wpisie się już żegnamy przypominając, że nie samym zatopionym kościołem Mavrovo żyje.
Oczywiście zachęcamy, byś zajrzał/a do innych naszych wpisów 🙂
Cześć!
.
.
.
.
Miał być koniec, ale przypomniał nam się cmentarz.
Albański cmentarz. Po wyjechaniu z PN w niedalekiej odległości znajduje się cmentarz, chyba poległych żołnierzy. Nietrudno go nie zauważyć z drogi, więc dorzucamy nekropolię dla tych co lubią się zatrzymać w takich miejscach i chwilę podumać nad losem zmarłych regionu w którym się znajduje…
.
.
.
.
.
.
.
Jeśli masz ochotę na wirtualną małą czarną, to zamawiając ją będzie nam niezmiernie miło, a Ty docenisz nasz trud włożony w prowadzenie bloga.
A jeśli podobał Ci się ten wpis i uważasz, że wniósł realną wartość do odwiedzin tego miejsca, to zapraszamy do wsparcia naszego bloga i polubienia naszego facebooka. Będzie to dla nas sygnał, iż wykonujemy dobrą i wartościową pracę 🙂
A.D.2019