Pamukkale
Niecałe 200 km na wschód od egejskiego wybrzeża Turcji znajdziesz jedną z największych osobliwości tego kraju
Legendy głoszą, że w Pamukkale była nawet sama Kleopatra! W sumie… dlaczego miałaby nie być? W każdym razie, to właśnie tu co roku, miejsce to przyciąga rzesze turystów z całego świata. Bo właśnie tu znajdują się, nazywane często przyrodniczym cudem świata – setki wapiennych tarasów w Pamukkale, przez które przelewa się woda, tworząc malowniczą i niespotykaną nigdzie indziej scenerię.
Zapraszamy do galerii.
Bawełniany zamek
Z tureckiego pamuk to bawełna, a kalle to zamek, więc w wolnym tłumaczeniu Pamukkale to Bawełniany zamek. Ale skąd skojarzenie z bawełną? Otóż w Turcji, a w szczególności na jej południowo-zachodnim wybrzeżu, uprawia się bardzo dużo bawełny. Po zebraniu jej z pola (zbiory przypadają w tej części kraju na koniec września) układa się ją na składowiskach, gdzie często tworzą się gigantyczne białe góry. Zatem skojarzenia ze śnieżnobiałymi wapiennymi tarasami Pamukkale wydają się oczywiste…
Ten niesamowity i unikatowy krajobraz stworzyła gorąca źródlana woda bogata w związki wapnia. Wypływająca z podziemi woda znacznie się ochładza, dzięki czemu wytrąca się dwuwęglan wapnia, zwany fachowo trawertynem, który z kolei osadza się na zboczu tutejszego wzniesienia, tworząc niepowtarzalne wapienne tarasy. Niesamowite to wszystko, prawda?
Trawertyn, nazywany też źródleńcem, martwicą wapienną czy też tufem wapiennym, to porowata skała osadowa, składająca się głównie z kalcytu i aragonitu
Powstaje w wyniku ubytku dwutlenku węgla z nawapnianej wody. Proces ten powoduje wytrącenie się węglanu wapnia, który zastyga i tworzy rodzaj martwicy. Zjawisko powstaje najczęściej na skutek wypływu wód podziemnych na powierzchnię.
Na świecie znajduje się kilka takich miejsc, gdzie występuje trawertyn widoczny w Pamukkale
A można go spotkać m.in. w:
Stanach Zjednoczonych w Parku Narodowym Yellowstone,
Chorwacji (Plitwickie Jeziora),
Afganistanie (Band-e Amir),
Chinach w dolinie Huanglong,
Semuc Champey w Gwatemali,
Polsce (największe skupiska trawertynu występują niedaleko Krzeszowic, koło Krakowa).
Jednak w żadnym z tych miejsc nie przybiera on tak dużej i jednolitej formy jak w Pamukkale w Turcji, gdzie spływająca woda naniosła z czasem tyle trawertynu, że ukształtowało się z niego całe górskie zbocze, poprzerywane miejscami naturalnymi tarasami wapiennymi, które wraz z przelewającą się przez nie wodą tworzą malownicze kaskady.
Zapierające dech w piersiach widoki to nie jedyna zaleta Pamukkale
Już starożytni odkryli, że ciepła, źródlana woda ściekająca po trawertynach ma wiele właściwości leczniczych, a kąpiele w niej są bardzo dobre na różnorakie choroby – reumatyczne, skórne, krążenia, a także na artretyzm i podagrę.
Stojąc u podnóża wzniesienia, przed oczyma rozciągają się majestatyczne widoki na góry upstrzone wapiennymi tarasami w Pamukkale, po których spływają błyszczące w słońcu strumyki wody
Przez środek poprowadzona jest kilkusetmetrowa ścieżka, którą można wejść na samą górę trawertyn. Chodzi się po niej boso, a liczni strażnicy bacznie sprawdzają i wyłapują tych, którzy próbują tam wejść w butach.
500 r. p.n.e.
W tych okolicach funkcjonowała miejscowość o nazwie Cydera, w której oddawano cześć bogini – matce ziemi, natomiast na początku II w. p.n.e. Grecy wznieśli tu uzdrowisko, któremu nadano nazwę Hierapolis. Miasto zostało założone ok. 190 r. p.n.e. przez króla Pergamonu Eumenesa II, a jego nazwa pochodzi najprawdopodobniej od Hiery, żony Telefosa – legendarnego założyciela Pergamonu. O Hierapolis pisaliśmy tutaj. W 133 r. p.n.e., po śmierci ostatniego króla Pergamonu, Hierapolis przeszło pod panowanie Rzymian. Miejsce bardzo szybko zyskało w świecie starożytnym miano jednego z lepszych uzdrowisk, a liczni kuracjusze ściągali tu nie tylko z Azji Mniejszej, ale i z całego basenu Morza Śródziemnego. Dzięki temu Hierapolis i Pamukkale w Turcji rozrosły się w zaskakująco szybkim czasie w potężne miasta, które z powodzeniem prosperowały zarówno w czasach rzymskich, jak i później w okresie Bizancjum.
Wzdłuż ścieżki wybudowano kilka sztucznych tarasów, w których można się kąpać
Jeszcze jakiś czas temu wszędzie można było się poruszać bez żadnych ograniczeń, jednak rosnący z roku na rok ruch turystyczny zaczął zagrażać tej przyrodniczej osobliwości i Turcy zdecydowali o ograniczeniu dostępu do naturalnych basenów, w przeciwnym wypadku trawertyny zostałyby po prostu zadeptane. Sztuczne tarasy początkowo psuły nieco atmosferę tego miejsca, ale obecnie osadziło się już na nich sporo trawertynu i niewiele różnią się od tych naturalnych.
Wytyczoną trasę spacerową warto przejść w całości, by nasycić oczy tym niesamowitym miejscem. A pomimo przeróżnych opinii o Pamukkale, naszym zdaniem warto tu zajrzeć będąc w Turcji, bo drugiego takiego miejsca z taką ilością trawertynu i tak przecież fantazyjnie narzuconego, chyba ciężko znaleźć gdzie indziej.
Za przybycie dziękujemy i do innych naszych wpisów serdecznie zapraszamy 🙂
Jeśli masz ochotę na wirtualną małą czarną, to zamawiając ją będzie nam niezmiernie miło, a Ty docenisz nasz trud włożony w prowadzenie bloga.
A jeśli podobał Ci się ten wpis, to zapraszamy do wsparcia naszego bloga poprzez polubienie naszego facebooka. Będzie to dla nas sygnał, iż wykonujemy dobrą i wartościową pracę 🙂
A.D.2013